ارزیابی ضرایب بار هم ارز محوری بر اساس معیار خستگی لایه آسفالتی با استفاده از روش انرژی تلف شده و مقایسه با ضرایب پیشنهادی در آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران

ضریب بار هم ارز، یکی از ضرایب مهم در طراحی روسازی است که تأثیر بار ترافیکی موجود در راه ها را بر روی خرابی روسازی نشان می دهد. این ضریب در آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران (نشریه 234) به صورت تجربی قابل تعیین است و در انتخاب این ضریب، صرفاً به نوع محور (ساده، دوگانه و سه گانه) توجه شده است و به تک و یا زوج بودن چرخ ها در محور، اهمیت داده نشده است. در این مطالعه، ضرایب بار هم ارز برای بارهای محوری سنگین ذکر شده در آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران، از دو رویکرد کرنش و انرژی تلف شده و بر اساس معیار خستگی تعیین شد و با ضرایب بار هم ارز آیین نامه اشتو و انستیتو آسفالت مقایسه شد. نرم افزار3d-move جهت تحلیل مقاطع روسازی (نازک، متوسط و ضخیم) و در سه سرعت عبوری 10، 50 و 100 کیلومتر بر ساعت در پایین لایه آسفالتی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که ضرایب بار هم ارز برای محورهای منفرد با چرخ زوج، مستقل از عدد ضخامت روسازی، سرعت وسیله نقلیه و روش بکار رفته در محاسبه این ضریب است. همچنین مشاهده شد که ضرایب بار هم ارز محورهای منفرد در روش خرابی حداکثر برای دو روش کرنش و انرژی تلف شده مقادیر تقریباً یکسانی را دارد. در این تحقیقاین نتیجه  به دست آمد که ضریب بار هم ارز محور منفرد با چرخ زوج، کمتر از ضریب بار هم ارز محور منفرد با چرخ تک با وزن مشابه است که این مستلزم توجه بیشتر به این موضوع در آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران است. همچنین ضرایب بار هم ارز اشتو و انستیتو آسفالت در مورد محورهای منفرد با چرخ تک، کمتر از مقادیر تعیین شده در این مطالعه است.